De detectie-eigenschappen van siliconenrubber liggen tussen die van organische en anorganische stoffen in. Het bevat een verscheidenheid aan kleine moleculen en polymeren en het milieu van siliconenrubber dat in contact komt met voedingsmiddelen is complex en divers.

Het voedsel zelf kan worden onderverdeeld in water, alcohol, zuur en olie. Dergelijke steamer matten, bakmatten, etc., moeten lange tijd gebruikt worden onder hoge temperatuur en hoge luchtvochtigheid, dus het is moeilijk te analyseren.

De analyse en opsporing van giftige stoffen in siliconenrubber kan grofweg op twee manieren worden onderverdeeld. De ene is het direct en kwalitatief detecteren van de aanwezigheid van toxische stoffen in siliconenrubbermaterialen.

Gaschromatografie-massaspectrometrie kan bijvoorbeeld profiteren van de hoge efficiëntie van gaschromatografie en de sterke kwalitatieve kracht van massaspectrometrie om direct giftige stoffen te detecteren, zoals cyclosiloxaan dat migreert uit siliconenrubberproducten.

Ten tweede kan door analyse van de moleculaire structuurveranderingen van siliconenrubber voor en na veroudering het verouderingsmechanisme worden afgeleid om de mogelijk giftige stoffen te bepalen. Momenteel worden infraroodspectroscopie, kernspinresonantie en andere analysemethoden meestal gebruikt om het verouderingsmechanisme van siliconenrubber af te leiden. siliconenrubbereenvoudig en snel.

I. Testmethode voor siliconenrubber

Gaschromatografie (GC) en gaschromatografie-massaspectrometrie (GC-MS)

Momenteel zijn GC en GC-MS de meest gebruikte kwalitatieve en kwantitatieve detectiemethoden van siliconenrubber voor vluchtig cyclosiloxaan in contact met levensmiddelen. siliconenrubber.

De methode is geschikt voor de scheiding en analyse van complexe vluchtige componenten met een sterk chromatografisch scheidingsvermogen en een hoge massaspectrometrische resolutie. Met een hoge scheidingsefficiëntie en hoge gevoeligheid wordt GC-MS technologie veel gebruikt in voedselveiligheid, milieuvervuiling, detectie van voedsel- en pesticideresidu en andere gebieden.

In het proces van thermische afbraak van siloxaanrubber werden kleine moleculen van circulair siloxaan geproduceerd en het circulaire siloxaan met een laag molecuulgewicht migreerde van siliconenrubber producten voor contact met levensmiddelen werd gedetecteerd met GC-MS, en methylcyclosiloxaan had de laagste afzonderlijke component, de detectiehoeveelheid was 50mg/kg.

Op 1 oktober 2012 legde de implementatie van "Bepaling van vluchtige methylcyclosiloxaanresiduen in siliconenrubber" (GB/T 28112-2011) in detail het principe uit van het bepalen van het resterende gehalte aan vluchtig cyclosiloxaan (D4~D10) in siliconenrubber door gaschromatografie.

2. Siliconenrubber detectiemethode

Fourier transform infrarood spectroscopie (FTIR) en kernspinresonantie (NMR)

FTIR en NMR zijn belangrijke hulpmiddelen voor het analyseren van de organische structuur van siliconenrubber materialen. Onder hen is infraroodspectroscopie een belangrijke methode om de samenstelling van siliconenrubbermaterialen te bepalen.

NMR kan informatie verkrijgen over de structuur van het moleculaire skelet en wordt veel gebruikt voor het bestuderen van de microstructuur van siliconenrubber. Infraroodspectroscopie vereist geen voorbehandeling van het monster, is goedkoop, heeft een hoge efficiëntie en is niet vervuilend, dus wordt het veel gebruikt in de voedingsindustrie.

Momenteel is de NMR-detectie van siliconenrubber wordt voornamelijk gebruikt op medisch, industrieel en biologisch gebied.

Hoewel er weinig rapporten zijn over de detectie van migrerende toxische stoffen in siliconenrubber dat in contact komt met voedsel, hebben buitenlandse wetenschappers kernspinresonantie gebruikt.

Spectroscopische detectie van cyclosiloxanen met lage detectielimieten en zeer specifieke kwalitatieve en kwantitatieve informatie.

3. Siliconenrubber detectiemethode

Thermische analyse (TGA)

Thermische analyse is de meting van de eigenschappen van een stof bij een bepaalde temperatuur als functie van de temperatuur of de tijd. Thermogravimetrische analyse (TGA) is een techniek voor het meten van de massa-temperatuurrelatie van een stof onder geprogrammeerde temperatuurregeling.

Volgens relevante literatuurrapporten kan thermogravimetrische analyse worden gebruikt om het thermische afbraakproces van siliconenrubber bij hoge temperaturen, bepaal de thermische stabiliteit en analyseer de mogelijke migratie van giftige stoffen.

De TGA-methode werd gebruikt om thermische afbraakproducten van polydimethylsiloxaan en montmorilloniet nanocomposieten te detecteren. De testresultaten zijn voornamelijk schadelijk voor het menselijk lichaam, en het lage gehalte aan oligocyclosiloxaan (D3-D7), methaan, propyleen, propionaldehyde, enzovoort.

Momenteel worden thermische analysemethoden voornamelijk gebruikt om het thermische degradatiegedrag van siliconenrubber. Er zijn weinig rapporten over de directe detectie van toxische stoffen die migreren uit siliconenrubber voor contact met voedingsmiddelen, dus het heeft brede toepassingsmogelijkheden.

4. Detectiemethode voor siliconenrubber

Inductief gekoppeld plasmamassaspectrometrie en atoomabsorptiemethode

Naast veroudering en ontleding tot laagmoleculair gewicht cyclosiloxaan en andere giftige stoffen te produceren, als gevolg van langdurig contact met voedsel, zware metaalionen in aanvulling op siliconenrubber producten zal geleidelijk migreren naar voedsel, het menselijk lichaam verrijken en een bedreiging vormen voor de menselijke gezondheid.

De detectie van zware metaalionen in siliconenrubber kan worden bepaald met inductief gekoppelde plasmamassaspectrometrie (ICP-MS) analysetechnieken, atoomabsorptie en andere analysemethoden.

Het gehalte aan tin in siliconenrubber bepaald met microgolfontsluiting-vlam atoomabsorptiespectrometrie, en de effecten van verschillende ontsluitingscondities, meetgolflengte en anorganische zuurconcentratie op de bepaling van tin werden onderzocht.